فیبوناچی در معاملات همراه با ضرر
احتمالا به همان اندازه که دانستن اینکه در کجا باید وارد شوید و کجا سود دهی بیشتری دارد، این مسئله نیز حائز اهمیت است که کجا باید توقف ضرر را تنظیم کنید. شما نمی توانید وارد یک معامله بر اساس سطوح فیبوناچی شوید بدون این که ایده ای برای خروج پیدا کنید.
در این درس، هنگامی که تصمیم به استفاده از سطوح قابل اعتماد فیبو را دارید، دو تکنیک را برای تنظیم توقف ضرر خواهید آموخت. اینها راه های ساده ای برای تنظیم توقف هستند که پشت هر روش، منطقی وجود دارد.
روش 1، توقف فقط بعد از فیبو بعدی
اولین روش این است که توقف خود را فقط بعد از مرحله بعدی فیبوناچی تنظیم کنید. اگر شما در حال برنامه ریزی برای وارد شدن به سطح 38.2٪ Fib هستید، می توانید توقف خود را بالای سطح 50.0٪ قرار دهید. اگر احساس کردید سطح 50.0٪ نگه داشته می شود، شما می توانید توقف خود را بعد از سطح 61.8٪ و غیره و غیره قرار دهید.
بیایید نگاه دیگری به آن مثال 4 ساعته ی یورو / دلار داشته باشیم که آن را در دوره فیبوناچی بازگشتی نشان دادیم. اگر شما در 50٪ فروش (short) انجام دادید، می توانستید دستور حد ضرر خود را درست بعد از سطح فیبو 61.8٪ قرار دهید.
استدلال این روش تنظیم توقف این است که شما معتقدید که سطح 50.0٪ به عنوان نقطه مقاومت نگه داشته می شود. بنابراین، اگر قیمت بیشتر از این نقطه افزایش یابد، ایده معاملاتی شما غیرقابل قبول خواهد بود. مشکل این روش حد توقف این است که کاملا وابسته به داشتن یک ورودی کامل است.
تنظیم حد ضرر درست بعد از سطح بعدی فیبوناچی بازگشتی این گونه به نظر می رسد که شما واقعا اطمینان دارید که سطح حمایت یا مقاومت در آنجا نگه داشته می شود و همانطور که قبلا اشاره کردیم، استفاده از ابزارهای رسم، علم دقیقی نیست.
بازار ممکن است به سرعت به سمت بالا برود، و به توقف شما برسد، و در نهایت در مسیر شما حرکت کند. ما فقط به شما هشدار می دهیم که این ممکن است اتفاق بیافتد، گاهی اوقات چند بار در یک ردیف، بنابراین اطمینان حاصل کنید که حدود ضرر خود را محدود کنید و اجازه دهید برندگان با روند پیش بروند. بهتر است از این نوع روش توقف برای معاملات کوتاه مدت و روزانه استفاده کنید.
روش 2، تنظیم توقف بعد از swing high/low (حدود بالا و پایین)
در حال حاضر، اگر می خواهید شرایط کمی امن تر باشد، راه دیگری برای تنظیم حد ضرر این است که آن ها را بعد از آخرین Swing High یا Swing Low قرار دهید. قرار دادن این نوع حدود به معاملات شما فضای بیشتری می دهد تا نفس بکشد و فرصتی بهتر به بازار می دهد که به نفع شما حرکت کند .
اگر قیمت بازار از Swing High یا Swing Low فراتر رود، ممکن است نشان دهد که روند معکوس در حال حاضر در حال وقوع است. این به این معنی است که ایده معاملات یا راه اندازی ان در حال حاضر نامعتبر است و شما خیلی دیر وارد بازار شدید.
ایجاد حدود ضرر بزرگتر احتمالا برای معامله های بلند مدت مورد استفاده قرار می گیرد و شما همچنین می توانید این را به روش “مقیاس پذیری” اضافه کنید که بعدا در این درس خواهید آموخت.
البته، با یک حد ضرر بزرگتر، شما همچنین باید به یاد داشته باشید که اندازه موقعیت خود را مطابق با آن تنظیم کنید. اگر شما تمایل به معامله با همان اندازه ی موقعیت دارید، ممکن است زیان های بزرگی متحمل شوید، به خصوص اگر در یکی از مقادیر قبلی فیبو وارد شوید.
اگرشما حدود گسترده ای دارید که متناسب با پاداش بالقوه شما نیست، این کار همچنین می تواند منجر به برخی از نسبت های نا مطلوب (reward-to-risk) شود.
پس کدام راه بهترین راه است؟
حقیقت این است که درست همانند ترکیب ابزار فیبوناچی بازگشتی با حمایت و مقاومت، خطوط روند و کندل استیک ها برای یافتن نقطه ورود بهتر، مناسب تر است که از دانش خود راجع به این ابزارها برای تجزیه و تحلیل محیط فعلی استفاده کنید تا به شما در انتخاب خوب حدود ضرر، سود و ورود کمک کند.
تا آنجا که ممکن است، شما نباید صرفا به سطوح فیبوناچی به عنوان پایه حمایت و نقاط مقاومت به عنوان پایه ای برای تنظیم حد ضرر استفاده کنید. به یاد داشته باشید که مکان حد ضرر، نقطه ی مطمئنی نیست. اما اگر با ترکیب ابزارهای متعدد می توانید فرصت ها را به نفع خود برگردانید، می تواند به شما یک نقطه خروج بهتر بدهد.
