مسائل مربوط به مدیریت صندوقهای مشترک

مسائل مربوط به مدیریت صندوقهای مشترک

تقریبا در تمام تلاش های اقتصادی، کیفیت مدیریت کلید اصلی برای موفقیت عملکرد است و مدیریت صندوق سرمایه گذاری مشترک نیز از این قضیه مستثنی نیست. کیفیت سرمایه گذاری که ما در این بخش راجب آن بحث خواهیم کرد، بر پایه ی دو ویژگی مهم مدیریت کیفیت قرار می گیرد: مالکیت و ساختار. با این حال، قابل توجه است که سرمایه گذاری در صندوق سرمایه گذاری مشترک، رشد، ریسک و مشخصات بازده، فعالیت های تجاری، هزینه ها و عملکرد نیز همگی محصول تلاش های مدیریت است.

صندوق سرمایه گذاری مشترک در مقابل صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص

برای شروع، احتیاج داریم که میان صندوق سرمایه گذاری مشترک و Index Funds تمایز قائل شویم. صندوق های سرمایه گذاری مشترک به طور فعال توسط یک مدیر فردی یا یک تیم از مدیران مدیریت می شود. صندوق های شاخص به صورت غیرمستقیم اداره می شوند، به این معنی که اوراق بهادار آنها اجزای یک شاخص بازار را آشکار می کند. برای مثال، صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر Vanguard 500 در 500 سهام Standard & Poor’s 500 Index سرمایه گذاری شده است.

کدام یک از این صندوق ها برای سرمایه گذاری بهتر هستند؟ هر دوی آن ها جنبه های مثبت دارند. ابتدا بیایید نگاهی به

صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص بیندازیم.

صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص:

صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص به راحتی قابل درک هستند و رویکرد نسبتا امنی برای سرمایه گذاری در بخش های وسیع بازار هستند. آنها توسط سرمایه گذاران با تجربه های کمتر و همچنین سرمایه گذاران حرفه ای با پرتفوی بزرگ استفاده می شود. نمایه سازی به سرمایه گذاری بدون خلبان نامگذاری می شود. داشتن صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص همانند در کنترل نگه داشتن خلبان هواپیما است. هنگامی که به پرواز در هواپیما می آید، هر دو روش به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند.

صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص چگونه کار می کنند. پولی که به صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص اختصاص می یابد به صورت اتوماتیک با توجه به درصد سرمایه های بازار در شاخص در سهام های انفرادی سرمایه گذاری می شوند. برای مثال، اگر IBM 1.7٪ از شاخص S & P 500 را نشان دهد، برای هر 100 دلار سرمایه گذاری شده در صندوق Vanguard 500، 1.70 دلار به سهام IBM اختصاص می یابد.

دیوید سوانسن، کارشناس سرمایه گذاری، نویسنده و مدیر سابق صندوق سرمایه گذاری صندوق سرمایه گذاری بسیار موفقیت آمیز دانشگاه ییل، یک پرونده ی قوی را برای شاخص سازی ایجاد کرده است. او در کتاب 2005 خود، “موفقیت غیر متعارف”، نتیجه می گیرد که “بیشتر سرمایه گذاران فردی فاقد دانش تخصصی برای موفقیت در بازارهای سرمایه گذاری بسیار رقابتی امروز هستند و صندوق های مبتنی بر شاخص منفعل احتمالا به آرزوهای سرمایه گذاران احترام می گذارند.

سوانسن و درصد بالایی از متخصصین سرمایه گذاری، شاخص های سرمایه گذاری را برای دلایل زیر پیدا کنید:

• سادگی، بازار گسترده ی صندوق های سرمایه گذاری مبتنی بر شاخص تخصیص دارایی و تنوع ر آسان می کند.
• کیفیت مدیریت، ماهیت غیرفعال صندوق های مبتنی بر شاخص، هر گونه نگرانی در مورد خطاهای انسانی یا مدیریت اجرایی را حذف می کند.
• عملکرد پرتفوی پایین، خرید و فروش کمتر اوراق بهادار به معنای هزینه های پایین و پیامدهای مالیاتی کمتر است.
• هزینه های عملیاتی پایین، صندوق های مبتنی بر شاخص به طور قابل توجهی هزینه های پایین تری نسبت به صدوق های سرمایه گذاری مشترک دارند.
• افزایش دارایی، اندازه ی پرتفوی در صندوق های مبتنی بر شاخص یک نگرانی محسوب نمی شود.
• کارایی، این موضوعی است که صندوق های مبتنی بر شاخص نسبت به اکثریت صندوق های مشترک در طول دوره های مختلف عملکرد بهتری داشته است.

صندوق های سرمایه گذاری مشترک

صندوق های سرمايه گذاري شده با سوابق عملکرد بلند مدت که بالاتر از معيارهاي مشابه و دسته بندي آنها هستند، فرصت هاي سرمايه گذاري بسيار خوبي نيز دارند. تعدادی از صندوق های سرمایه گذاری مشترک با ارقام بالا وجود دارد که به طور مداوم نتایج استثنایی ارائه می دهند. چنین صندوق های سرمایه گذاری با عملکرد خوب که در این صفحات یاد می گیرید رتبه ی بسیار بالا در میان صندوق ها خواهند داشت.

لازم به یادآوری است که حتی با توجه به رکوردهای طولانی مدت آن، حتی صندوق های دارای امتیاز بالا نیز می توانند سال های بدی داشته باشند. چنین حادثه ای سبب می شود که یک صندوق سرمایه گذاری مشترک کنار گذاشته شود. به طور معمول، مدیران به استراتژی های بنیادی خود پایبندند و برای آزمایش با تاکتیک هایی که به منظور بهبود نتایج در کوتاه مدت مورد آزمایش قرار نگرفته اند، گام برنمی دارند. این نوع از نظم در بهترین شرایط منافع بلند مدت سرمایه گذاران صندوق است.

در سال های اخیر تعدادی از مسائل مربوط به صندوق های سرمایه گذاری مشترک که در مطبوعات مالی منتشر شده اند بیشتر از گذشته بوده است. این موارد تحت عنوان نظارت مالی تحت پوشش قرار میگیرد و شامل مسائلی مانند سهم مالی مدیر در صندوق، هزینه های عملکرد و ترکیب هیئت مدیره صندوق است.

در حالی که بحث در مورد این مسائل مهم است، هیچ توافق جهانی در مورد آنچه استانداردهای مناسب را در بر می گیرد وجود ندارد.

با اتصال سهامداران و منافع مدیریتی، داشتن مدیران به طور قابل توجهی در بودجه ای که آنها مدیریت می کنند، به نظر می رسد یک ایده خوب است. به همین ترتیب، پاداش مدیران بر اساس عملکرد، و نه به عنوان درصد از دارایی های صندوق نیز به نظر می رسد ایده ی خوبی است. با این حال، استدلال های منطقی وجود دارد که دیدگاه مخالف در مورد هر دو این مسائل را در نظر می گیرند. جدال بر داشتن مدیر های خصوصی بیشتر است. اما در اینجا نیز اختلاف نظر وجود دارد. خبر خوب برای سرمایه گذاران صندوق این است که بحث در مورد این مسائل موجب افزایش آگاهی عمومی و نظارتی از آنچه که صندوق های سرمایه گذاری مناسب را تشکیل می دهد، می شود.