آپشن های آتی:
9.این آپشن قراردادی است که بر اساس یک قرارداد آتی واحد است. خریدار حق دارد (اما نه تعهد) یک موقعیت خاص در مورد کالا، ارز، شاخص یا ابزار مالی را در قیمت مشخص (قیمت انجام گزینه) هر زمانی که آپشن منقضی می شود، به کار بگیرد. فروشنده ی آپشن آتی موظف است موضع متضاد آینده را در زمانی که خریدار از این حق استفاده می کند، اتخاذ کند. آپشن های آتیدر همان صرافی هایی ترید می شوند که ريالرار داد های آتی اصلی در آن ترید شده اند. قراردادهای آپشن با قراردادهای آتی مبنی بر کمیت، تاریخ انقضا، و اجرا یا قیمت انجام گزینه مطابقت دارند.
تفاوت های بسیاری میان قرار دادهای آتی و آپشن های آتی وجود دارد. به عنوان مثال، برای یک، تعهدات مختلفی برای خریداران و فروشندگان وجود دارد. بیایید نگاهی عمیق تر به تفاوت قراردادهای آتی و آپشن های آتی داشته باشیم.
قرار دادهای آتی
در یک قرارداد آتی، خریدار دارای وظیفه خرید دارایی مشخص در یک تاریخ خاص در آینده است. فروشنده باید دارایی تعیین شده را در آینده به فروش برساند و تحویل دهد، با این تفاوت که موقعیت دارنده قبل از تاریخ انقضا بسته می شود. قرار داد های آتی بر خلاف آپشن های تی دارای هزینه اولیه نیست. اندازه موقعیت پایه به طور کلی بزرگتر است. سود به حساب آتی در پایان روز معاملاتی بازار به حساب آتی واریز می شود. این بدان معنی است که ارزش دارایی با توجه به قیمت بازار فعلی آن ثبت می شود.
قرارداد های آپشن آتی
با خرید یک آپشن آتی، خریدار حق دارد، اما ملزم به خرید (یا فروش) دارایی مشخص شده برای یک قیمت از پیش تعیین شده نیست. این حق می تواند در هر زمان در طول مدت قرارداد اجرا شود. قرارداد آپشن باید با پرداخت پریمیوم آپشن خریداری شود. اندازه موقعیت پایه به طور کلی کوچکتر از قرارداد آتی است و دستاوردهای آن می تواند به روش های زیر ساخته شود:
• اجرای آپشن زمانی که آپشن عمیقا در موقعیت in-the-money است.
• گرفتن موقعیت مخالف به عنوان تکنیک هجینگ.
• نگه داشتن این آپشن تا زمانی که منقضی شود و افزایش مقدار افزایش قیمت دارایی و قیمت انجام گزینه.
